Tijdens onze reis door Tanzania mag een bezoek aan een lokaal schooltje uiteraard weer niet ontbreken… Dit jaar komen we op een middelbare school terecht, het hoofd der school geeft ons een uitgebreid verhaal over schoolsysteem en financieën. We krijgen een lijst onder ogen van de huidige eindexamenklas, en er staat voor veel leerlingen nog een bedrag open met betrekking tot schoolgeld. Het gaat om, in onze ogen, kleine bedragen, van hooguit vijftig a honderd Euro. Een diploma wordt pas uitgereikt als het totale bedrag is voldaan, en er zijn dus gevallen waarbij de leerling uiteindelijk nooit het felbegeerde diploma mag ontvangen. Schreinend…

Ook wordt duidelijk dat er een enorm gebrek aan leermiddelen is, voor ieder vak zijn hooguit twee a drie boeken beschikbaar. Een groot probleem, zeker als een leerling het boek mee naar huis neemt, om te leren. Moet je eens voorstellen; een klas met ruim dertig kinderen en maar twee (versleten) boeken!!

Spontaan ontstaat het idee om wat geld in te zamelen, en dit meteen te besteden aan wat extra materiaal. Een TOP-idee, zo blijkt later…
Allereerst moet het geld in de lokale valuta gewisseld worden, er gaat iemand van de groep mee om er voor te zorgen dat alles eerlijk gebeurt. Daarna zoeken we de plaatselijke boekhandel op. Stel je daar niet te veel bij voor, meer dan een lange gang van vijf bij tien meter is het zeker niet. Aan weerszijden stellingen met boeken, van Engels tot Afrikaans, van aardrijkskunde tot natuur- en wiskunde. Sommige nieuwe boeken hebben al aardig wat waterschade…

De administrateur van het schooltje is met onze bus meegereisd, hij zal voor het verzamelde bedrag de selektie gaan maken. Maar dat vinden veel leerkrachten geen goed idee, zo blijkt al snel, want ze hebben in grote getale de school verlaten en zijn ons tevoet achterna gerend. Iedereen doet z’n uiterste best zoveel mogelijk boeken voor zijn of haar vak naar binnen te slepen. Een prachtig schouwspel, zeker als blijkt dat het totaal-bedrag is overschreden en er dus opnieuw keuzes gemaakt moeten worden. Er wordt wat gewikt en gewogen…

Maar uiteindelijk is de keuze gemaakt en is de meerderheid van alle leerkrachten tevreden, dat is duidelijk aan hun gezicht te zien. We droppen de lading van dik vijf-en-twintig boeken op school en worden veelvuldig bedankt. Zoveel mensen blij kunnen maken met hooguit vijftien Euro investering per persoon, dat geeft toch wel een goed gevoel. En laat ons ook weer eens beseffen hoe goed wij het allemaal hebben!!